Tętniaki aorty

Tętniak jest poszerzeniem światła tętnicy o co najmniej 50% w porównaniu z niezmienionym odcinkiem znajdującym się powyżej. Jego powstanie jest wynikiem nałożenia się procesów patomorfologicznych zachodzących w ścianie naczynia oraz sił mechanicznych na nie działających. Pęknięcie tętniaka aorty jest stanem bezpośrednio zagrażającym życiu. W 95% pęknięcie następuje do przestrzeni pozaotrzewnowej. (...)

Tętniaki aorty brzusznej są uznaną przyczyną zwiększonej śmiertelności w populacji europejskiej. Dlatego ważna jest identyfikacja śródoperacyjnych czynników ryzyka zgonu w okresie okołooperacyjnym.

Tętniak rozwarstwiający powstaje jako następstwo pęknięcia błony wewnętrznej aorty. Około 30% rozwarstwień posiada wrota w aorcie zstępującej (typ Stanford B). Interwencję chirurgiczną uzasadniają tylko objawy pęknięcia lub zamknięcia przez rozwarstwienie aorty i/lub jej odgałęzień (ostre niedokrwienie jelit, nerek lub kończyn dolnych). W latach 2001–2007 w Zamościu leczono operacyjnie trzech chorych (...)

Rozwarstwienie aorty jest ciężką, potencjalnie śmiertelną chorobą występującą z częstością > 2000 nowych przypadków rocznie. Istotą choroby jest uszkodzenie błony wewnętrznej aorty, które prowadzi do powstania w jej obrębie dwóch kanałów przepływu krwi: prawdziwego i rzekomego. Jedną z metod leczenia, poza postępowaniem farmakologicznym, jest wewnątrznaczyniowa implantacja stentgraftu, która ma na (...)

Zastosowanie metody wewnątrznaczyniowej do leczenia rozwarstwień typu B stało się cenną alternatywą dla metody otwartej. Powikłania po zastosowaniu tej metody, mimo niższego odsetka występowania, stanowią ważny problem. Jednym z nich jest zapadnięcie się protezy. Celem pracy było przedstawienie przypadku zapadnięcia się stent-graftu po leczeniu wewnątrznaczyniowym z powodu rozwarstwienia oraz leczenia (...)

Tętniakowate poszerzenie protezy poliestrowej jest rzadkim powikłaniem po operacjach rekonstrukcyjnych naczyń. Mechanizm powstawania jest niejasny, a zasady postępowania w tych przypadkach nie zostały jednoznacznie ustalone. W niniejszej pracy autorzy pragną przedstawić przypadek 68-letniego mężczyzny leczonego operacyjnie z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej w 2008 roku, u którego doszło do ponad (...)

W pracy przedstawiono niekonwencjonalny sposób leczenia chorego z pękającym tętniakiem aorty piersiowo-brzusznej II typu Crawforda, niedomogą wielonarządową oraz głębokim niedokrwieniem kończyn dolnych, spowodowanym rozwarstwieniem i zakrzepicą tętniaka w segmencie podnerkowym. Ze względu na zbyt wysokie ryzyko powikłań, wcześniej zrezygnowano z operacji resekcyjnej. Nowe okoliczności — pękanie tętniaka i bóle spoczynkowe (...)

Tępe pourazowe uszkodzenie aorty piersiowej, któremu zwykle towarzyszą obrażenia wielonarządowe dotyczące głowy, jamy brzusznej lub miednicy, jest uważane za groźny, potencjalnie śmiertelny stan, który wymaga szybkiego rozpoznania i wdrożenia niezwłocznego leczenia chirurgicznego. Najczęstszą lokalizacją uszkodzenia aorty jest cieśń, co wynika głównie z wystąpienia nagłej deceleracji w czasie urazu komunika­cyjnego. Aktualna (...)

W pracy przedstawiono analizę zgonów u chorych poddanych zabiegom implantacji stent-graftów z powodu ostrych, jak i przewlekłych schorzeń aorty. Materiał obejmuje analizę 152 zgonów, w tym 32 zgony szpitalne związane z pierwotnym lub kolejnym zabiegiem naprawczym na aorcie. Wśród głównych czynników wywierających bezpośredni wpływ na ryzyko wystąpienia zgonu w przypadku (...)

Pourazowe uszkodzenie aorty piersiowej (TAI) jest stanem charakteryzującym się bardzo wysoką śmier­telnością. Chociaż towarzyszy mniej niż 0,5% wszystkich wypadków komunikacyjnych, to stanowi drugą po urazach głowy przyczynę zgonów wśród ich uczestników. Do niedawna standardowym leczeniem pourazowego uszkodzenia aorty piersiowej była operacja otwarta, polegająca na wykonaniu lewostronnej torakotomii i wszczepieniu protezy (...)